Ж. Бөдешұлы: ЖЫР КӨКТЕМІ

Көгеріп, жасарғандай дала, қыстақ,
Айнала балауса өмір,даналық шақ.
Алатау ұлы Абайға ұқсап отыр,
Қолына көк сиялы қалам ұстап...

Жаңғыртып барша əлемді мəңгілік жыр,
Оятты тəтті ұйқыдан таңды бұлбұл.
Бозторғай "Жаз" өлеңін аспанда оқып,
Айызын тыңдаушының қандырып жүр.

Сахара бір көгілдір нұрға толып,
Ағады арнасында су да толып.
Əйгілі "Айттым сəлем, Қаламқасты",
Барады көкжиекке тырна созып.

Сиқырлы үн боп кіріп құлаққа -Абай,
Жатқандай жылтырайды құраққа май.
Тоты құс түстес алуан көбелектер,
Қонады гүлден-гүлге тұрақтамай.

"Қарға мен өгіз" сырын шымшық оқыр,
Жүрегін əлдекімнің шымшып оқыр.
Жұп аққу "Жазғытұры" жырын жаттап,
Бір байғыз кəрі қыздай сыңсып отыр...

"Мінеки, болыс болдым" дегендейін,
Өңешін созды құзғын өлердейін.
"Көгершін сап-сап, көңілім, сап, көңілім" деп -
Аударды пенделердің өлеңге ойын.

Өлеңсіз - көңіл күйге жарымайды,
Өлеңсіз - өтсе өмірдің бəрі қайғы.
Қараңғы түнде ұлы тау қалғиды,
Тыңдаса "Желсіз түнде жарық айды".

Бұл-дағы Абай - көктем күші деп біл,
Көкек те əупілдейді іші кепкір.
Тойынған қар суына сəуірік- бұлт,
Аспанның ар жағынан кісінеп тұр.

Кеткендей бойдан ызғар, санадан кір,
Емеді Ана-Жерді бала-жаңбыр.
Тұяғын қайта-қайта тасқа соғып,
Тау ішін құлын-бұлақ аралап жүр...

Көкпеңбек туым түстес болды атырап,
Көк түсті қызартам деп болма ақымақ.
Қазаққа əсіре қызыл жаққан емес,
Жарасар ақ терекке - көк жапырақ.

Қонғанда ақ шешекке көк көбелек,
Көрінер көркемдігі көптен ерек.
Қолына көк бөрілі байрақ алса,
Алашың арыстан боп кетсе керек...

Жəркен Бөдешұлы