Ақын біткеннің шоқтығы,
Алдаспан ойдың оттығы.
Аяздай батты арқама,
Алмағайып күндерде,
Абайларымның жоқтығы.
Берекемді Алла берерде,
Тамырым менің тереңде.
Ырыс-құтым бар құйылған,
Зереден қалған зереңде.
Толғауы тоқсан тілім бар,
Тоғжанға біткен бұрымдар.
Ұл тапқан ана Ұлжаннан,
Ұлылығымды ұғыңдар.
Шет жерден шебер алдырған,
Құрбандығын шалдырған.
Құдайдың үйі - мешітті,
Құнанбай қажы салдырған.
Пайғамбар тектес Абайда,
Айтатын сөзім талайға.
Қазақтың тілі, ендеше,
Абайдың тілі, абайла!
Назгүл Каримова