КЕЙДЕ ЕСЕР КӨҢІЛ ҚҰРҒЫРЫҢ

Кейде есер көңіл құрғырың, 
Махаббат іздеп талпынар. 
Ішем деп бейнет сусынын, 
Асау жүрек алқынар.

Тартқан бейнет, өткен жас, 
Жүректің отын сөндірмес. 
Махаббат – өмір көркі, рас, 
Өлген соң ол да үндемес.

Махаббатсыз – дүние бос, 
Хайуанға оны қосыңдар. 
Қызықтан өзге қалсаң бос, 
Қатының, балаң, досың бар.

Жүрегі жұмсақ білген құл, 
Шын дос таппай тыншымас. 
Пайда, мақтан бәрі – тұл, 
Доссыз ауыз тұшымас.

1890-шы жыл